چرخ خیاطی کاچیران الیزابت مدل ۴۱۰

تولیدکنندگان لباس اولین مشتریان چرخ خیاطی بودند و از آنها برای تولید اولین لباس و کفش آماده استفاده کردند. در دهه 1860 مصرف کنندگان شروع به خرید آنها کردند و این ماشین آلات - بسته به ویژگی ها - قیمت آنها از 6 تا 15 پوند در بریتانیا متغیر بود - در خانه های طبقه متوسط ​​بسیار رایج شد. صاحبان آن‌ها بیشتر وقت آزاد خود را با ماشین‌هایشان برای ساختن و تعمیر لباس برای خانواده‌هایشان می‌گذرانند تا ملاقات دوستان، و مجلات زنانه و راهنماهای خانگی مانند الگوهای لباس و دستورالعمل‌های پیشنهادی خانم بیتون. یک چرخ خیاطی می تواند پیراهن مردانه را در حدود یک ساعت تولید کند، در حالی که این زمان با دست 14+1/2 ساعت است. در سال 1877 اولین ماشین قلاب بافی جهان توسط جوزف ام. مرو، رئیس وقت کاری که در دهه 1840 به عنوان یک ماشین‌فروشی برای توسعه ماشین‌آلات تخصصی برای عملیات بافندگی آغاز شده بود، اختراع و ثبت شد. این چرخ قلاب بافی اولین چرخ خیاطی اورلاک تولیدی بود. شرکت Merrow Machine به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان آمریکایی چرخ خیاطی overlock تبدیل شد و در قرن بیست و یکم به عنوان آخرین تولید کننده چرخ خیاطی اورلاک آمریکایی باقی ماند.

در سال 1885 سینگر اختراع چرخ خیاطی سینگر ویبره شاتل را به ثبت رساند که از ایده آلن بی ویلسون برای شاتل ارتعاشی استفاده می کرد و نسبت به شاتل های نوسانی آن زمان قفل دوخت بهتری داشت. میلیون‌ها دستگاه، شاید اولین چرخ خیاطی واقعاً کاربردی در جهان برای مصارف خانگی، تولید شدند تا اینکه سرانجام در قرن بیستم توسط ماشین‌های شاتل چرخشی جایگزین شدند. ماشین‌های خیاطی تقریباً با همان طرح - با تزئینات مجلل‌تر - ساخته می‌شدند تا اینکه در دهه 1900 بود. اولین ماشین های الکتریکی توسط شرکت سینگر دوخت توسعه یافت و در سال 1889 معرفی شد. در پایان جنگ جهانی اول، سینگر ماشین‌های دستی، پایه‌دار و الکتریکی را برای فروش عرضه می‌کرد. در ابتدا، ماشین‌های الکتریکی ماشین‌های استانداردی بودند که یک موتور در کنار آن بسته می‌شد، اما با افزایش قدرت خانه‌ها، محبوبیت بیشتری پیدا کردند و موتور به تدریج وارد بدنه آن شد.

معرفی ماشین های الکترونیکی
چرخ خیاطی ها کاملاً مکانیکی بودند و از چرخ دنده ها، شفت ها، اهرم ها و غیره استفاده می کردند تا اینکه در دهه 1970 ماشین های الکترونیکی به بازار معرفی شدند. چرخ خیاطی های الکترونیکی از اجزایی مانند برد مدار، تراشه های کامپیوتری و موتورهای اضافی برای کنترل مستقل عملکرد ماشین استفاده می کنند. این قطعات الکترونیکی ویژگی‌های جدیدی مانند خودکار کردن برش‌های نخ، قرار دادن سوزن، و چسباندن به پشت، و همچنین الگوهای دوخت دیجیتالی و ترکیب دوخت را فعال می‌کنند. به دلیل طول عمر و افزایش پیچیدگی قطعات الکترونیکی، چرخ خیاطی های الکترونیکی به اندازه چرخ خیاطی های مکانیکی دوام نمی آورند که می توانند بیش از 100 سال عمر کنند.